Benito Mussolini początkowo pragnął zostać pisarzem lub dziennikarzem. Sympatyzując z socjalistami i komunistami daje się poznać jako wybitny mówca na wiecach, z łatwością trafiając do serc zebranych słuchaczy. Dzięki temu jego artykułu drukowane są w gazetach, a w końcu zostaje redaktorem jednej z nich. Szybko przekonuje się jak wielką władzę daje mu zarzadzanie gazetą, a biorąc pod uwagę, że poróżnił się z dotychczasowymi przywódcami ruchów socjalistycznych, zaczyna tworzyć własną filozofię społeczną narodowościową, później nazwaną faszyzmem. W końcu jego opinie zaczynają wpływać na ogólnokrajową politykę, a I wojna światowa i jej burzliwy koniec wysuwają go na szczyt jako premiera. Mussolini pożąda sukcesów i w tym celu rozpoczyna wojnę w Etiopii, którą ostatecznie udaje mu się podbić, a następnie biorąc przykład z Niemiec, doprowadza do aneksji Albanii. Polityka tych dwóch krajów podąża podobnymi drogami, więc siłą rzeczy stają się sojusznikami mimo, że osobiście Benito nie lubi, a wręcz pogardza Hitlerem. W trakcie wojny domowej w Hiszpanii, ujawnia się niska wartość bojowa włoskiej armii, która jest niedozbrojona, technologicznie zacofana oraz ma niskie morale nie widząc sensu w rzucanych jej wyzwaniach. Pierwsza większa porażka ma miejsce w Grecji, gdzie słabszy przeciwnik wypycha Włochów ze swego terytorium i przenosi działania wojenne na terytorium Albanii. Kolejne działania Niemiec są dla Mussoliniego kompletnym zaskoczeniem i podkopują zarówno jego prestiż jak i samoocenę. Po wybuch II wojny światowej Włochy ślepo podążają za Niemcami wypowiadając wojnę Anglii, Francji i w końcu Rosji co w ówczesnych realiach nie miało żadnego usprawiedliwienia. W trakcie wojny na froncie wschodnim odcinki wspierane przez oddziały włoskie były najbardziej opieszałe i powodowały konieczność wstrzymywania reszty frontu by niebezpiecznie nie rozciągać całej linii. Gdy w sierpniu 1943 roku wojska alianckie, dowodzone przez generała Pattona, zdobywają Sycylię, a potem lądują na południ półwyspu apenińskiego, okazuje się, że oddziały włoskie masowo poddają się woląc niewolę niż walkę za obcą im sprawę. W zaistniałej sytuacji dochodzi do przewrotu i aresztowania Mussoliniego, ale z północy wkraczają oddziały niemieckie i przejmują kontrole nad krajem. W spektakularny sposób, z udziałem komandosów i szybowców, dochodzi do uwolnienia Benito i przywrócenie go do władzy jako dyktatora. Następuje okres represji, mordów i masowych aresztowań. Niemcy nie są już jednak w stanie powstrzymać naporu Aliantów i po sforsowaniu linii Gustawa zmuszeni są niemal do panicznej ucieczki. Próbujący uciec do Niemiec Mussolini zostaje przejęty przez partyzantów, a następnie zastrzelony. Jego ciało, wystawione na widok w Mediolanie na Piazzale Loreto, jest bezczeszczone przez tłum rozradowany końcem wojny. Po latach partia faszystowska zostaje odtworzona choć w znacznie odmienionej formie, a pamięć Duce jest wciąż żywa i nie przez wszystkich krytykowana.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz