Katedra Marii Panny w Paryżu - Victor Hugo

Zawikłana historia relacji jakie rozegrały się pomiędzy grupą oryginalnych bohaterów, a dziejąca się pod koniec XV wieku w Paryżu. Wydarzenia nie są opowiadanie chronologicznie i opierają się na wielu retrospekcjach. Piętnaście lat wcześniej od głównych wydarzeń, Cyganie kradną niemowlę samotnej matce, a w miejsce dziewczynki podrzucają zdeformowanego chłopca. Opiekę nad dzieckiem przejmuje archidiakon Klaudiusz z Notre Dam i nazywa chłopca Quasimodo. Po latach w mieście pojawia się piękna Cyganka Esmeralda, która zakochuje się w młodym żołnierzu, jednak bez wzajemności. W dziewczynie, potajemnie, kochają się zarówno Klaudiusz jak i jego dzwonnik. Doprowadza to do sytuacji, w której dziewczyna zostaje oskarżona o próbę morderstwa i skazana na powieszenie. Quasimodo porywa ją tuż przed egzekucją i chroni w azylu świątyni. Zdesperowany archidiakon wzbudza w mieście rozruchy i atak na katedrę. Uciekająca Cyganka przypadkiem spotyka swą matkę, która jako pustelnica spędzała cały czas w ulicznej celi. Chwilę potem zostaje jednak pojmana przez straże i powieszona. Zdesperowany Quasimodo, gdy odkrywa, że za wszystko odpowiada jego pan, zrzuca go z wierzy kościoła, a sam udaje się do krypty, w której złożone zostaje ciało Esmeraldy i umiera tam z rozpaczy.
Książka napisana jest bardzo malowniczo. Autor dokładnie opisuje zarówno panujące w tamtych czasach zwyczaje, sytuację polityczną, jak i architekturę miasta. Momentami opisy te wydają się zbyt rozległe, jednak doskonale tworzą klimat epoki i czynią z prostej historii prawdziwe arcydzieło.
Ocena: 4/5