Do Pyr, grodu lokalnego watażki Pyrantina, przybywa uczony Ghal-Sur by na wezwanie władcy spisać jego historię. Ten w pierwszej kolejności chce się popisać ujarzmieniem bagiennego ludu dzikusów i pozostawieniem przy życiu jedynie ich wiedźmy Tzod, która zostaje sprowadzona na dwór w łańcuchach. Używając swych magicznych mocy, płynących z boskich kwiatów, okalecza lorda spalając mu twarz, a potem uwalnia z lochu, gdzie trafiła wraz z uczonym, który próbował ją chronić. Widząc moc rośliny Ghal-Sur wbija jej sztylet i zabiera zapas źródła mocy i ucieka do siedziby mu podobnych w Panteonie. Lata później siedziba uczonych wciąż zachłannie gromadzi i strzeże wiedzy, a dowodzi nią inkwizytor Uruq, który w tajemnicy więzi Ghala w lochach. Wojowniczka Phea-Agura sprowadziła nowe księgi, w tym kilka egzemplarzy ze starożytnej świątyni zapomnianego, jednookiego boga. Z pomocą Ghala Uruq odprawia rytuał, w wyniku którego zyskuje nadludzie moce i używa ich by krwawo stłumić bunt głodującego ludu. Jego moc szybko okazuje się jednak zgubna i zostaje strawiony przez płomienie tej potęgi. Sam Ghal-Sur uwalnia się jednak z łańcuchów, a następnie niszczy Panteon z ich zasobami ksiąg i uczonych. Tworzy niepokonaną armię przemierzającą kolejne krainy niosąc śmierć i zniszczenie. Tworzy imperium zbudowanym na krwi. Ale potęgi kwiatu od wieków pilnują strażnicy na szczycie góry, gdzie przybywa wskrzeszona Tzod by zakończyć jego istnienie. Istnienie mocy zakazanej dla ludzi, a mimo wszystko przez nich doświadczonej co doprowadziło ich do szaleństwa. Za nią przybywa tu Ghal-Sur by posiąść całą moc, ale zostaje pokonany i zniszczony. Kwiat przestaje istnieć, ale ostatni pyłek unosi się w powietrze i ponownie opada w kierunku ludzkich osad.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz