Thorgal, wraz z Aaricią i innymi towarzyszami, uchodzi z Haithabu, stolicy kraju Danów, na statku Swena, bękarta Sinozębego, który to nigdy go nie uznał za swego syna i teraz chce powrócić do Jomsbogu, gdzie rządzi jego przybrany ojciec Palnatok. Chcąc ominąć zdradliwą mgłę zauważają, że są ścigani przez potężny i szybki drakkar Sinozębego więc w końcu zmuszeni są zanurzyć się w ciemny opar. Los chciał, że natrafiają tu na płonący okręt pogrzebowy jego ojca Panatoka, który taranuje i zatapia ich jednostkę. Zmuszeni do ugaszenia i przejścia na pozbawiony żagla drakkar dryfują w nieznanym kierunku, ale szczątki zmarłego Wikinga upuszczają swój miecz do nóg Swena co odbierają jako znak przekazania władzy. Mimo starań okręt w końcu tonie, ale udaje im się dotrzeć do brzegów Bohk Lihnn, wyspy zmarłych, bram do piekła bogini Hel. By przetrwać rozbitkowie potrzebują przede wszystkim wody i w jej poszukiwaniu Thorgal zagłębia się z Aaricią w podziemia, gdzie Wandowie od wieków składają szczątki swych zmarłych. Spotykają tu strażniczkę mostu prowadzącego do krainy bogini Hel, ale Thorgal zostaje przepuszczony, a po drugiej stronie znajduje wiele krzaków trującego tojadu, który zakaża płynący jaskiniami strumień. Przezornie unika śmierci i dociera do siedziby społeczności kobiet ukrywających się tu od lat pod ochroną wyspy umarłych. Tuż za nim podążają już jednak ludzie Sinozębego, a gdy dochodzi do konfrontacji okazuje się, że wśród niewiast jest też matka Swena. Okrutnik chce ją zabić za łgarstwa o jego pokrewieństwie ze Swenem, a ten w obronie matki zabija ojca. Pokonując króla i samemu królewskiej krwi zostaje okrzyknięty nowym władcą. Wszyscy bezpiecznie opuszczają wyspę, a Thorgal i Aaricia mają zamiar osiąść w swej wiosce i wieść spokojne życie.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz