Thorgal, Jolan i Zorza (Atlantki podobnie jak Thorgal) w końcu powracają do swej wioski gdzie z utęsknieniem czekały na nich Aaricia i Louve. Nim na dobre rozgoszczą się w swym domostwie do wioski przybywa Ozur, starszy brat Gandalfa Szalonego, wypędzony z wioski za morderstwo, który ostatnie trzydzieści lat spędził wśród Waregów, wikingów zamieszkałych na terenach Rusi, na służbie władcy Bizancjum. Korzystając z nieobecności wodza zajmuje jego chatę, a gdy dowiaduje się jak podłą śmiercią zginął jego brat chce zemścić się na wnuku odpowiedzialnego za to wojownika. Niepozorny chłopiec nie ma z nim żadnych szans, więc Thorgal postanawia go zastąpić. Pojedynek odbywa się na małej łodzi z dala od brzegu, ale ciosy Warega, choć potężne są wolne i przewidywalne. Brat Gandalfa ucieka się więc do podstępu i rozsypuje gwiazdki, które dotkliwie ranią stopy Thorgala. Po chwili traci on równowagę i wypada z łodzi, a Ozur uznaje że utonął i powraca tryumfujący do wioski. Na szczęście Thorgalowi udaje się powrócić do domu, gdzie rodzina opatruje jego rany. Rano okazuje się jednak, że Wareg został zamordowany we śnie, a oskarżenie o morderstwa pada oczywiście na jego pojedynkowego rywala. Thorgal umiejętnie broni się przed zarzutami i wkrótce okazuje się, że zbrodni dokonała miejscowa wiedźma by zdobyć jego bomby z ogniem greckim i zemścić się na całej wsi za lata zniewag. Postrzelona przez Louve wysadza się z całym ładunkiem, ale z powodu zaistniałego zamieszania dopiero teraz zauważają nieobecność Zorzy, która wyruszyła samotnie w las by rzucić się ze skały, gdyż nie potrafi żyć w tym świecie. Coś jednak odwraca jej uwagę...
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz