Na początku października 1973, izraelskie służby specjalne są niemal pewne, że ich kraj zostanie ponownie zaatakowany przez koalicję Egiptu i Syrii. Ze względu na napięta sytuację międzynarodową i nieprzychylną opinię publiczną atak wyprzedzający nie wchodzi w rachubę i muszą czekać na atak przeciwnika. Co więcej nawet zbytnia mobilizacja może zostać uznana za prowokację i przyszłe usprawiedliwienie ataku. W rezultacie premier Golda Meir decyduje, że pod broń powołane zostają minimalne siły, które są prawie dwukrotnie mniejsze od liczebności wroga. W końcu 6 października dochodzi do wyczekiwanego ataku i w pierwszych dniach ofensywa egipsko-syryjska przyczynia się do utraty sporego terytorium oraz wielu ofiar. Po kilku dniach udaje się jednak opanować sytuację i przejąć inicjatywę, a następnie całkowicie okrążyć armię egipską i odciąć ją od zaopatrzenia. Pod naciskiem negocjatorów z USA i ZSRR 26 października zawarte zostaje zawieszenie broni, a Izrael niemal o włos unika całkowitej zagłady. Mimo wszystko powołana zostaje specjalna komisja mająca ustalić winnych śmierci ponad tysiąca izraelskich żołnierzy. W rezultacie premier Golda podaje się do dymisji, mimo, że nie przedstawiono jej żadnych zarzutów. Przez cały czas konfliktu borykała się z zaawansowanym chłoniakiem, który cztery lata później doprowadza do jej śmierci.
Ocena: 3/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz