Gilgamesz był władcą starożytnego Uruk i jako syn wcześniejszego króla Lugalbanda i bogini Ninsun wyróżniał się od innych ludzi wzrostem i siłą. Wykorzystywał tę przewagę bezkarnie porywając do swego pałacu urodziwe niewiasty. W końcu bogowie wysłuchali modlitw wiernych i zesłali na ziemię jego bliźniaka Enkidu. Ich znajomość rozpoczęła się od walki jednak szybko przekonują się, że są dla siebie stworzeni i stają się oddanymi przyjaciółmi. Razem porywają się na kolejny nadludzki czyn, wkraczają do cedrowego lasu otaczającego świątynię Isztar i zabijają jego obrońcę Humbabę. Bogini imponuje odwaga i siła Gilgamesza i proponuje mu romans, ten jednak odmawia znając marne losy innych jej kochanków. W ten sposób przysparza sobie nowego wroga. Isztar szantażuje innych bogów by ukarać króla Uruk, a ich celem staje się Enkidu, któremu odbierają życie wyniszczającą chorobą. Zdruzgotany Gilgamesz wyrusza w samotną podróż w poszukiwaniu nieśmiertelności i w końcu dociera do ogrodów Szamasza, gdzie żyje jedyny nieśmiertelny człowiek Utnapisztim. Okazuje się jednak, że honoru tego doświadczył dzięki przychylności bogów, gdyż jako jedyny przeżył zesłany na ludzi potop. Przypowieść ta, później niemal dokładnie skopiowana w Biblii, uświadomiła mu, że powinien się cieszyć dotychczasowym życiem, gdyż śmierć pozwala człowiekowi dostrzegać uroki dnia powszedniego i przez cały czas dążyć do doskonałości.
Epos o Gilgameszu jest chyba pierwszym w ludzkiej historii tego typu dziełem znalezionym w ruinach starożytnej Mezopotamii. Tablice, na których został spisany są niekompletne, ale i tak przetłumaczona całość pozwala docenić kunszt ówczesnych pisarzy.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz