W 1947 Pakistan ogłosił niepodległość zrzucając brytyjską hegemonię. Nastąpiło to praktycznie na dzień przed identyczną deklaracją Indii. Ze względu na religię Pakistan wyciął z angielskiej kolonii dwa obszary nazywane Pakistanem Zachodnim i Wschodnim, które oddalone były od siebie o 1000 mil, a pomiędzy niemi rozciągały się północne Indie. Praktycznie od początku stosunki między sąsiadami układały się opornie, a konflikty rozstrzygane były w kolejnych dwóch wojnach. Pakistan Wschodni, wykorzystywany finansowo i gospodarczo przez swych zachodnich braci postanowił w końcu się uniezależnić i stworzyć nowe państwo Bangladesz. Pakistańskie służby rozpoczęły natychmiast polityczne czystki, które doprowadziły do ponad sześciomilionowej emigracji. Indie wyliczyły, że błyskawiczna wojna wspomagająca niepodległościowe działania sąsiada będzie tańsza niż utrzymywanie uchodźców. 4 grudnia 1971 roku rozpoczęła się więc zakrojona na szeroką skalę akcja militarna. Wojska hinduskie przekroczyły granice Pakistanu Wschodniego ze wszystkich stron jednocześnie i w ciągu 12 dni otoczyły i zmusiły do kapitulacji stolicę regionu Dhakę. W trakcie wiele oddziałów poddawało się by ostatecznie stworzyć ponad 90 tysięczną grupę jeńców. W tym samym czasie wojska Pakistanu Zachodniego próbowały skupić na swojej granicy wojska Indii, by w ten sposób odciągnąć wrogie siły z obszaru wschodniego. Na tym froncie nie doszło jednak do żadnych spektakularnych przełomów. Konflikt szybko zakończył się rozejmem i ogłoszeniem niepodległości Bangladeszu, który nawiązał bliską współpracę z Indiami swymi wybawicielami.
Sam konflikt jest bardzo interesujący, jednak autor podszedł do tematu w najmniej ciekawy sposób. Nudne wyliczenia batalionów ciągną się prze strony. Starcia opisywane są sucho i ograniczają się do podania miejsca działania oraz strat. Strona polityczna i społeczna wojny został zmarginalizowana, żeby wręcz nie powiedzieć pominięta.
Ocena: 3/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz