Barwna opowieść autorki o latach jakie spędziła na swej farmie w Afryce. Wbrew pozorom nie jest to powieść fabularna, a raczej dziennik opowiadany przez główną bohaterkę. Niewiele tu dialogów za to mnóstwo opisów i opowiadań. Poznajemy zwyczaje rodowitych mieszkańców oraz ich koegzystencję z białymi kolonizatorami na początku XX wieku. Ku memu zaskoczeniu książka nie była egzotycznym romansidłem, a przypomina raczej publikacje Cejrowskiego. Film nakręcony na jej podstawie więcej czerpie z biografii samej autorki niż z jej dzieła, gdyż bardzo niewiele pisze tu o sobie, a zdecydowanie więcej o otaczającej ją przyrodzie i ludziach. Bardzo spodobał mi się również swobodny język przekazu oraz pozbawione złudnej wyższości, choć nie protekcjonalizmu, nastawienie do rdzennej ludności.
Ocena: 4/5
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz