Rotmistrz von Egern jest wiernym poddanym jego cesarskiej mości Cesarstwa Austro-Węgier i z oddaniem tępi bunt na czele swego szwadronu. W trakcie oblężenia ruin zamku, w których ukryła się grupa powstańców dochodzi do honorowego pojedynku z ich przywódcą, którym okazuje się młody książę. Doświadczony wiarus bez trudu rozprawia się z młodzikiem i bierze w niewolę resztę buntowników. W drodze powrotnej spotyka jednak pułkownika, który chce natychmiast ruszać do kolejnej bitwy i rozstrzelać wadzących mu więźniów. Egern stawia opór twierdząc, że dał słowo i w rezultacie dochodzi do krwawej konfrontacji pomiędzy jego huzarami i ułanami pułkownika. Jego honorowa postawa śmieszy jednak więźniów, którym obce są takie postawy. Wściekły rotmistrz własnoręcznie wyrzyna jeńców, a następnie dezerteruje i ze swymi ludźmi grabi i morduje w całej okolicy. W końcu wpada w zasadzkę i uciekając zmuszony jest do popełnienia samobójstwa. Przez cały czas ostatnich wydarzeń von Egern był nawiedzany przez tajemniczego szlachcica i jego sługę, którzy doradzali mu jak ma postąpić, ale każda rada ciągnęła za sobą nieodwracalne konsekwencje. W końcu okazało się, że były to nadprzyrodzone istoty, które kusiły go lub starały się naprowadzić na drogę dobra. W rezultacie popełnionych zbrodni jego dusza zostaje potępiona i wraca na Ziemię by tułać się przez wieki i być zapłonem dla różnego rodzaju tragedii i nieszczęść, wojen i pogromów. Gdy współczesna nam osoba poznaje historię rotmistrza stwierdza, że przecież obecne czasy są raczej spokojne, ale von Egern uśmiecha się tylko znacząco.
Kolejna historia opowiada losy szesnastoletniej Anny, która uchodząc za piękność we wsi ma wielu adoratorów i w końcu wychodzi za mąż za zamożnego chłopa. Zostaje jednak zbałamucona przez przejeżdżającego księcia Czartoryskiego, który zabiera ją ze sobą w drogę do Wiednia. Na miejscu porzuca ją jednak, a zrozpaczona dziewczyna staje się ladacznicą. Niemal w ostatniej chwili ratuje ją dobroduszny właściciel drukarni tworzący dla rządu rewolucyjnego dekrety i obligacje. Wdzięczna mu Anna odwdzięcza się całkowitym oddaniem, ale gdy dowiaduje się o wyroku egzekucji na księcia wymusza na drukarzu pomoc, która doprowadza go do śmierci. Książę jednak zostaje uratowany, ale i tak umiera wkrótce na tyfus. Zrezygnowana Anna powraca do domu, gdzie zostaje jednak przegoniona przez swego byłego męża i umiera w zapomnieniu. Jej los poznaje po latach syn, który pisze poczytną książkę opowiadającą całą historię.
Ostatnie opowiadanie dotyczy legendarnego pierścienia Nibelungów, który od wieków ratuje ród germański. W ten sposób ocalono cesarstwo, gdy zagrażała mu Rosja Katarzyny. Caryca zmarła nagle, a jej tron przejął syn przychylny Prusom. W czasie II wojny światowej Hermann Goring, również chciał z niego skorzystać, ale artefakt zaginął. Teraz dwóch starych kompanów chce go odzyskać, ale gdy Ślązak uważający się za Polaka przekonuje się, że jego towarzysz pracuje dla komunistów, zabija go a pierścień rzuca do rzeki. Niedługo potem odnajduje go ponownie podczas obiadu we wnętrzu spożywanej ryby. Ukrywa go więc, a po śmierci powraca jako kolejny strażnik czekający na ponowne odnalezienie w przyszłości.
Ocena: 5/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz