Opowieść o Tinuviel
Elfy, które pierwsze pojawiły się w Wielkich Krainach wyruszyły do Valinoru zaproszone tam przez bogów. W czasie drogi przez mroczne lasy wielu z nich zagubiło się i zaginęło. Jednym z nich był Tinwelint, który był przywódcą plemienia, które później nazwano Solosimpi. Elf błąkał się po lasach przez wiele dni aż spotkał boginię Gwendelignę, z którą związał się na zawsze. Wokół tej pary zebrała się spora grupa innych elfów i razem stworzyli osadę w Artanorze. Po latach urodziła im się córka Tinuviel, która po dorośnięciu spotkała w lesie Berena, przybysza z północnego Hisilome. Król Tinewlint zabronił im jednak się spotykać, chyba że chłopak przyniesie mu Silmaril z korony Malka. Beren wyruszył po klejnot jednak został schwytany i przekazany jako niewolnik księciu kotów Tevildowi. Tinuviel dowiedziawszy się o tym podążył mu z pomocą i dzięki wsparciu króla psów Huana odbiła ukochanego i sprowadziła go do domu. W trakcie ucieczki udaje im się jednak zdobyć Silmaril, ale Beren płaci za to własnym życiem.
Turambar i Foaloke
Turin, syn Urina, którego Melko uwięził oraz Mavwiny, został oddany przez matkę na dwór Tinwelinta, gdzie wyrósł na mężnego myśliwego. Wyśmiewany przez niektóre elfy, w gniewie zabił jednego z nich, przez co musiał uciekać. Dotarł do innej osady elfów Rodothlimów, gdzie razem z nimi walczył z tworem Melka, smokiem Foaloke. Uległ jednak jego potędze i osada została spustoszona stając się siedzibą potwora. Po tym wydarzeniu Torin zmienia imię na Turambara i powraca do Hithlumu w poszukiwaniu matki, jednak nie znajduje jej, gdyż ona również wyruszyła by go szukać. W tym czasie jego matka Mavwina, wraz z córką Nienori docierają do pałacu Tinwelinta i wraz z jego wojami wybierają się zabić smoka. W obliczu Foaloke elfy jednak uciekają, a smok zionie na nich oparami, które odbierają Nienori pamięć. Odnajduje ją Turambar i nazywa Niniel, a następnie bierze ją za żonę. Jakiś czas potem smok zbliża się do osady i Turambar wyrusza by go zabić. Samotnie stawia mu czoło i jednak ranny pada przy ciele bestii. Odnajduje ich Niniel i odzyskawszy pamięć rzuca się do rzeki. Zrozpaczony Turambar również odbiera sobie życie. Po wszystkim Urin zostaje uwolniony przez Melka, ale do jego umysłu wsączyła się już trucizna kłamstw. Urin zdobywa przeklęte skarby Foaloke i w gniewie oddaje je Tinwelintowi, a potem wraca do Hithlumu, gdzie przelewa na ludzi swą nienawiść do elfów.
Upadek Gondolinu
Człowiek Tuor, natchniony przez Valara Ulma, wyrusza w samotną podróż, w trakcie której odkrywa ukryte miasto Elfów Gondolin. Zamieszkują go zbiegowie z niewoli Melka, a króluje im światły Turgon. Tuor zostaje przyjęty do społeczności, jednak mieszkańcy nie dają wiary przesłaniu o nadchodzącym zagrożeniu jakie kazał mu przekazać Ulmo. Po kilku latach wiąże się z córka króla Idril i mają syna Earendela. Nadchodzi jednak przepowiadana zagłada i hordy Melka atakują mury miasta. Gobliny, Orki oraz smoki i Barlogowie przełamują obronę i niszczą piękny gród. Tour ucieka z miasta wraz ze swą rodziną oraz kilkoma setkami Elfów. Z oddali widzą śmierć Turgona, który ginie w walącej się głównej wieży jego pałacu. Podczas ucieczki wpadają jednak w pułapkę, z której ratuje go król orłów Thoronath. Ich przewodnikiem jest Legolas, Zielony Liść, jednak nie jest to ten sam Elf znany później z Drużyny Pierścienia. Po ucieczce ocaleli osadzają się z dala od Gondolinu.
Ocena: 4/5