Mija dziewięć miesięcy. Wielu wiernych odwróciło się od Kościoła, a jego zyski gwałtownie spadają. Pius mianuje na kardynała swego oddanego kustosza, któremu zdradza, że zna wszystkie jego tajemnice o donoszeniu i alkoholizmie oraz że mu wszystko wybacza. Również sekretarz stanu dowiaduje się od papieża, że zna jego knowania i również mu wybacza. Swego przyjaciela czyni kardynałem odpowiedzialnym za duchowieństwo, a tym samym osobą która wdroży restrykcyjne zasady przyjmowania do seminarium i pomijanie osób o skłonnościach homoseksualnych. Żona gwardzisty rodzi dziecko, a Pius odwiedza ją w szpitalu. Chwilę potem udaje się na spotkanie z premierem Włoch, który na początku jest bardzo butny i pewny siebie, jednak, gdy papież wyjawia mu, że za pół roku, przed kolejnymi wyborami, może odnowić encyklikę, która zabrania katolikom głosowania we Włoszech, a tym samym stracił by niemal całkowite poprawcie. W ten sposób Pius stara się wymusić na nim niemal nierealne przywileje i prawa, które obowiązywał ponad sto lat temu. Podobnie, szantażem, zmusza zakon mnichów do posłuszeństwa grożąc im zabraniem klasztorów. Policja przesłuchuje sekretarza stanu w sprawie nękania przez Watykan biednego uzdrowiciela, a ten uznaje oskarżenia za niepoważne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz