Daniel Bruks jest pozornie zwykłym biologiem, który przypadkiem wplątał się w walkę wampirzycy Valerii z Zakonem Dwuizbowym. Obie strony zawierają sojusz i uciekają w kosmos przed siłami rządowymi, a wraz z sobą zabierają zwyklaka Daniela. Wyprawa rusza w kierunku Słońca, a dokładnie Ikara, instalacji zaopatrującej Ziemie w 25% energii, do której docierają jakieś transmisje z zaginionego Teseusza, statku, którego losy opisano w Ślepowidzeniu. Na miejscu okazuje się, że przekaz wystarczył by Ikara opanowała obca forma życia, którą mnisi traktują jako Boga, z wampiry istotę, z którą będą mogły żyć w symbiozie. W wyniku ataku obcego ginie niemal cała załoga, a w kierunku Ziemi ewakuuje się tylko trójka, w tym Daniel. W trakcie ataku Ikar zostaje zniszczony, a na Ziemi pozbawionej dostaw energii, wybuchają ogólnoświatowej zamieszki i rozruchy. Ocaleli wracają na zrujnowaną ziemie pogrążoną w chaosie, a z opresji ratują się tylko Daniel i Valeria, która nagle staje się wyjątkowo uprzejma względem wzgardzanemu do tej pory zwyklakowi. Okazuje się, że ciało i umysł Daniela jest stopniowo przejmowane przez obcego. Człowiek próbuje jeszcze z tym walczyć, jednak czas ludzkości wyraźnie dobiega końca.
W drugiej części serii, autor wyraźnie skupia się na zjawisku wiary i poszukiwania Boga. Wnioski do jakich dochodzi są jednak bardzo pesymistyczne. Wynika z nich, miedzy innymi, że jeśli nasz świat jest komputerową symulacją, to Bóg byłby w nim wirusem.
Ocena: 4/5
W drugiej części serii, autor wyraźnie skupia się na zjawisku wiary i poszukiwania Boga. Wnioski do jakich dochodzi są jednak bardzo pesymistyczne. Wynika z nich, miedzy innymi, że jeśli nasz świat jest komputerową symulacją, to Bóg byłby w nim wirusem.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz