W 1912 roku w Chinach upadło cesarstwo, które i tak od dłuższego czasu było już tylko cieniem dawnej swej świetności. Rewolucja, która tego dokonała rozwijała się bardzo burzliwie, na co miała wielki wpływ okupacja japońska, która zakończyła się dopiero w 1945 roku. W tym czasie w kraju funkcjonowały już dwie główne siły, rządowi nacjonaliści kierowani przez Czang Kaj-szeka oraz komuniści Mao Zedonga. Początkowo nacjonaliści, nie należy jednak ich porównywać do europejskich ruchów narodowych, dysponowali lepszym sprzętem i większym doświadczeniem zdobytym podczas walk z japońskim okupantem. Komuniści szybko nadrabiali tę różnicę szczodrymi darami z ZSRS oraz szybkim uzupełnianiem zasobów ludzkich. W rezultacie krwawych walk udaje im się w końcu przejąć kontrolę nad najbardziej uprzemysłowioną dzielnicą Mandżurią, a następnie przeprowadzić zmasowany atak na doborowe dywizje nacjonalistów zgromadzone wokół miasta Xuzhou. Kolejne zwycięstwo komunistów doprowadziło do utraty panowania nad krajem przez Kuomintang i w 1949 wycofanie się resztek ich sił do Tajwanu. Cznag Kaj-szek buduje tu własne państwo, które zadziwia cały świat tempem rozwoju oraz utrzymanie niezależności względem większych i silniejszych Chin. Większość starć między ChALW i KMT kończyło się druzgocącą porażką komunistów. Problemy ze szkoleniami nowych żołnierzy oraz brak wsparcie ze strony USA, a w praktyce niemal wrogie nastawienie do obozu nacjonalistycznego, doprowadziło do zwycięstwo komunistów. Można więc powiedzieć, że Truman, z pomocą swego nieudolnego przedstawiciela Marshall'a, na własne życzenie przyczynili się do stworzenia jednego na największych swych wrogów.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz