Plemiona madziarskie przybyły w 896 z Azji nad Dunaj i nie należą do grupy Słowian, gdyż więcej mają wspólnego na przykład z Finami. Od tej daty Węgrzy datują początki swojej państwowości, a chrzest miał miejsce dopiero w 988. Przez kolejne wieki państwo rozwijało się obejmując Słowenię, Siedmiogród, Serbię i Chorwację. W 1541 roku Turcy zajęli centralną część kraju przyczyniając się do wydzielenia oddzielnej dzielnicy zachodniej pod panowaniem Habsburgów oraz wschodnią. Dopiero w 1804 roku wszystkie dzielnice zostały ponownie połączone ale pod zwierzchnictwem austriackim, a więc habsburskim. W 1868 powstaje cesarstwo Austro-Węgier, a już w 1918 samodzielna republika węgierska, choć w bardzo okrojonej formie, gdyż państwa zwycięskie po I Wojnie Światowej traktowały Węgry jako jednego z agresorów. W trakcie II Wojny Światowej Węgry ponownie opowiedziały się po niewłaściwej stronie i dopiero w połowie 1944 roku, gdy Rosjanie zbliżali się do wschodnich granic zerwali kontakty z Niemcami i przeszli na stronę aliantów. Po wojnie powstało państwo węgierskie w granicach istniejących do dziś. Podczas zwierzchnictwa ZSRR, w 1956 roku miało miejsce największe narodowe powstanie, które jednak krwawo stłumiono.
Książka wyraźnie była tworzona za czasów świetności socjalizmu ludowego, gdyż skupia się na ruchach robotniczych i piętnuje stan szlachecki, który nigdy nie liczył się z chłopami. Co więcej całkowicie pominięto tu wydarzenia po 1945 roku wypunktowując jedynie kolejne plany pięcioletnie.
Ocena: 3/5
Książka wyraźnie była tworzona za czasów świetności socjalizmu ludowego, gdyż skupia się na ruchach robotniczych i piętnuje stan szlachecki, który nigdy nie liczył się z chłopami. Co więcej całkowicie pominięto tu wydarzenia po 1945 roku wypunktowując jedynie kolejne plany pięcioletnie.
Ocena: 3/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz