Nieoczekiwanie cała 63 Ekspedycja zostaje przerzucona na orbitę Davina, planety zdobytej przed kilkudziesięciu laty przez Horusa, gdzie pozostawił jako zarządcę swego oddanego przyjaciela Eugena Temba. Flota przybyła na wezwanie Erebusa, który wcześniej potajemnie przyczynił się do wybuchu konfliktu z Interrexami. Twierdzi on, że Temba dopuścił się herezji i jawnie odrzuca władzę Imperatora. Wściekły Horus, bez konsultacji z Kwadrą, zarządza inwazję na księżyc Davina, gdzie ukrywają się zbuntowane oddziały. Tuż po lądowaniu okazuje się, że wpadli w zastawioną przez wroga pułapkę, a ich przeciwnikami są nekrotyczni żołnierze dawniej służący Imperatorowi. Spacemarines z trudem odpierają kolejne hordy bezmyślnych przeciwników, a nawet najmniejsza rana powoduje natychmiast rozwój choroby gnilnej. W końcu legion Astartes dociera do wraku Chwały Terry, okrętu flagowego Temby i bez rozpoznania wchodzą do środka. Poszczególne jednostki zostają natychmiast związane walką z przeważającymi siłami wroga, ale Horus samotnie dociera na mostek, gdzie spotyka samego Eugena. Stał się on wyznawcą jednej z sił chaosu Osnowy Nurglea, Pana Zarazy. Z wielkim trudem udaje mu się go pokonać, a wraz ze śmiercią demona reszta ożywieńców również pada bezwładnie. Horus odnosi w walce poważną ranę ramienia, ale przede wszystkim uświadamia sobie, że nie jest niepokonany. Erebus przekonuje resztę Kwadry i członków tajnej loży by przenieść ciało umierającego wodza do Delfos, świątyni Loży Węża. Tu przebywa przez dziewięć dni za zamkniętymi wrotami odseparowany od reszty braci. W trakcie tego pobytu ma kontakt z Erebusem, który na początku podaje się za zmarłego przyjaciela Horusa i stara się mu uświadomić, że Imperator potajemnie dąży do apoteozy, a Prymarchów stworzył wykorzystując chaotyczną moc Osnowy. Horus nie daje się jednak zwieść fałszywym podszeptom i wkrótce opuszcza świątynię o własnych siłach. Przejmuje ponownie dowodzenie i skupia dwie potężne floty na orbicie nowoodkrytego świata Aureus. Zagubiona ludzka cywilizacja technokratyczna bardzo przypomina ich własne imperium, ale z niezrozumiałych powodów Horus uznaje ich za heretyków i pod fałszywym powodem zamachu na własne życie wszczyna kolejną krwawą wojnę. W trakcie rozstrzygającej bitwy o Żelazną Cytadelę ginie wielu Astartes nim udaje się stworzyć wyłom w wewnętrznych umocnieniach. Do ostatecznego szturmu rusza okrutny Angron, Prymarcha Pożeraczy Światów (World Eaters), który mimo poddania się przeciwnika wyrzyna w pień wszystkich przedstawicieli Bractwa. Po zakończeniu działań wojennych na Aureusie Horus osobiście lub pośrednio morduje niewygodnych Upamiętniaczy i oficjalnie ogłasza swym kapitanom bunt przeciw Imperatorowi i plan uderzenia na Terrę w celu przejęcia władzy. Zdecydowana większość dowódców popiera jego zamiary.
Ocena: 4/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz