Dzięki Robertowi d'Artois Izabela zostaje w porę ostrzeżona i ucieka do Cesartstwa, gdzie zostaje przyjmuje ją siostra żony Roberta. Niedługo potem królowa zdobywa licznych sojuszników i na czele potężnej armii wkracza do Londynu skąd Edward II uciekł w panice, a wkrótce potem zdetronizowany by na tronie osadzono jego syna Edwarda III. Przez kolejne lata królowie z linii Kapetyngów rządzą bardzo krótko i umierają młodo. Po Filipie V władze obejmuje ostatni syn Filipa IV, Karol IV, który na łożu śmierci przekazuje władzę w ręce Filipa VI, pierwszego z rodu Walezjuszy, kuzyna Roberta d'Artois. Tymczasem Robert nie ustaje w staraniach o odzyskanie swej ojcowizny. Znajduje nieoczekiwaną stronniczkę w zaufanej od wielu lat służącej hrabiny, która zaczyna regularnie podtruwać swą panią. Hrabina przekazuje jednak włości swej córce, a jej bratanek czeka na proces, w którym król obiecał mu odzyskanie majątku. Służąca nie mogąc się doczekać obiecanej nagrody truje również kolejną panią. W tym czasie Robert zabiega u króla Anglii Edwarda III o uznanie Filipa VI za prawowitego króla Francji i przy okazji pomaga Edwardowi pozbyć się zagrożenia ze strony kolejnego syna matki z nieprawego łoża, który może w przyszłości zagrozić jego własnemu synowi. Mimo oddanych przysług Filip VI chce zająć d'Artois dla własnych korzyści i skazać Roberta za liczne zdrady. By się ratować przekazuje całe swe bogactwo bankierom z Lombardii w zamian za kwity bankowe i ucieka za granicę by stamtąd się mścić. W Anglii uznaje Edwarda III za prawowitego władcę Francji, ale dopiero po trzech latach udaje się mu go sprowokować do zbrojnego upomnienia się o tron Francji. W bitwie pod Cracy, która jest poczatkiem stuletniego konfliktu, wygrywa Anglia, jednak Robert zostaje śmiertelnie ranny, a jego zwłoki z honorami złożone w Londynie.
Koniec serialu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz