W kwietniu 1961 roku dochodzi do nieudanej próby CIA wywołania na Kubie kontrrewolucji i obalenia reżimu Fidela Castro. Mimo sukcesu przywódcy uzmysławiają sobie, że Ameryka nigdy nie odpuści Kubie. Powstaje więc koncepcja odwrócenia uwagi giganta przez wzbudzanie narodowościowych dążeń w wielu krajach Afryki i Ameryki Środkowej w kierunku ustrojów socjalistycznych. W tym celu wysyłane są zarówno broń jak i specjaliści szkolący bojowników, a także oddziały specjalne. Jednej z takich misji przewodzi sam Che Guevara, a jego celem jest Kongo. W 1965 roku jego oddział w liczbie około 100 żołnierzy trafia na zachodni brzeg jeziora Tanganika z Tanzanii i od początku spotyka się z totalnym chaosem. Przez kilka miesięcy bezczynnie spędzają czas w obozach, a gdy dochodzi w końcu do walk miejscowe oddziały wspierają ich bardzo niechętnie. Po pierwszych sukcesach następują porażki, które ostatecznie zmuszają ich do wycofania się i uznania misji za nieudaną. Che wyrusza wkrótce do Boliwii, gdzie ginie, ale reszta kongijskich bojowników umiera w bardzo krótkich odstępach czasu, a wszystkie objawy wskazują na nieznane jeszcze wtedy AIDS. Wirusem HIV zarazili się poprzez częste spożywanie mięsa małp oraz kontakty z tymi zwierzętami i jak autor dowodzi obejmowało to również kontakty seksualne. Ogólnie Warszewski wysnuwa hipotezę, że za późniejszy zły stan zdrowia Guevary i jego ogólne osłabienie może odpowiadać właśnie AIDS. Sam konflikt w Kongo zajmuje jedynie część książki, a reszta opisuje działania w innych afrykańskich krajach.
Ocena: 3/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz